ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ
Περίπου 40 χρόνια κρατάει ο θεσμός του «εποχικού πυροσβέστη». Ξεκίνησε από το Δασαρχείο (υπάρχει συνάδελφος που εργάζεται από το 1971) και συνεχίστηκε το 1998 στο Πυροσβεστικό Σώμα όταν αυτό ανέλαβε τη δασοπυρόσβεση.
Το 2003, χρονιά καταλυτική για τον κλάδο μας, όταν με το Π.Δ. 124/2003 με προκήρυξη ΑΣΕΠ προσληφθήκαμε για 5 χρόνια, «έως 5 μήνες» στο Π.Σ. Με το Π.Δ. 121/2007 μία ακόμα σημαντική αλλαγή με την οποία επεκτάθηκε για άλλα 5 χρόνια ο χρόνος εργασίας μας και για 8 μήνες κατ’ έτος. Φυσικά τα καθήκοντα των συμβασιούχων πυροσβεστών όλα αυτά τα χρόνια, 2003 έως και σήμερα, δεν περιορίζονται στην δασοπυρόσβεση όπως πολλοί ίσως πιστεύουν, αλλά επεκτείνονται και σε γενικά καθήκοντα του πυροσβεστικού προσωπικού όπως π.χ. τροχαία, αστικά συμβάντα, παροχές βοηθείας. Αυτό και σε συνδυασμό με την εκπαίδευση που μας παρέχετε από την υπηρεσία κάθε χρόνο έχει καταστήσει το συμβασιούχο πυροσβέστη έμπειρο και εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ και με τα 4.200 περίπου κενά του Π.Σ. «ανάγκασε» ουσιαστικά τον προηγούμενο υπουργό Προ.Πο. να παραδεχθεί δημόσια ότι «οι συμβασιούχοι πυροσβέστες ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΟ Π.Σ.». Δυστυχώς όμως όλα αυτά τα χρόνια η πολιτεία δεν έσκυψε ουσιαστικά στο πρόβλημά μας που δεν είναι άλλο από την εργασιακή μας αποκατάσταση. Κάθε χρόνο ο εκάστοτε υπουργός μας «μονιμοποιεί» στα λόγια. Φέτος για πρώτη ομολογουμένως φορά το υπουργείο Προ.Πο. δημιούργησε μια ομάδα εργασία αποτελούμενη από τον συνδικαλιστικό μας φορέα και άλλα υπουργεία ώστε να δει πια είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση για τον κλάδο μας. Η λύση η οποία προτάθηκε ήταν η εργασιακή αποκατάσταση στο Π.Σ. διότι:
«α. Θα καλυφθούν πάγιες και επιτακτικές ανάγκες του Π.Σ.
β. Δεν θα χρειάζεται πλέον να προσλαμβάνονται νέοι εποχικοί πυροσβέστες και έτσι δεν θα δημιουργηθεί στο μέλλον νέα γενιά εποχικών.
γ. Δεν προκαλείται ιδιαίτερο κόστος, δεδομένου ότι είναι μικρό το επιπλέον κόστος της μονιμοποίησης (το κόστος της πρόσληψης ενός ιδιώτη ως πυροσβέστη, αντιστοιχεί στο κόστος της μονιμοποίησης τεσσάρων εποχικών πυροσβεστών, όπως προκύπτει από τα οικονομικά στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της Ομάδας Εργασίας από το Π.Σ.»
Όπως λοιπός φαίνεται από το πόρισμα μόνο οφέλη μπορεί να αποκομίσει η πολιτεία από την εργασιακή αποκατάσταση των συμβασιούχων πυροσβεστών. Δυστυχώς όμως και πάλι «κάποιοι» εντός και εκτός υπουργείου δεν θέλουν να δοθεί οριστική λύση βάζοντας «όρους» και «προδιαγραφές» ακόμα και σε επικειμένη ρύθμιση που προωθείτε από το υπ. Προ.Πο.
Χρυσανθοπούλου Πελαγία
Γραμματέας Σωματείου Συμβασιούχων Πυροσβεστών Ν. Θεσσαλονίκης
Περίπου 40 χρόνια κρατάει ο θεσμός του «εποχικού πυροσβέστη». Ξεκίνησε από το Δασαρχείο (υπάρχει συνάδελφος που εργάζεται από το 1971) και συνεχίστηκε το 1998 στο Πυροσβεστικό Σώμα όταν αυτό ανέλαβε τη δασοπυρόσβεση.
Το 2003, χρονιά καταλυτική για τον κλάδο μας, όταν με το Π.Δ. 124/2003 με προκήρυξη ΑΣΕΠ προσληφθήκαμε για 5 χρόνια, «έως 5 μήνες» στο Π.Σ. Με το Π.Δ. 121/2007 μία ακόμα σημαντική αλλαγή με την οποία επεκτάθηκε για άλλα 5 χρόνια ο χρόνος εργασίας μας και για 8 μήνες κατ’ έτος. Φυσικά τα καθήκοντα των συμβασιούχων πυροσβεστών όλα αυτά τα χρόνια, 2003 έως και σήμερα, δεν περιορίζονται στην δασοπυρόσβεση όπως πολλοί ίσως πιστεύουν, αλλά επεκτείνονται και σε γενικά καθήκοντα του πυροσβεστικού προσωπικού όπως π.χ. τροχαία, αστικά συμβάντα, παροχές βοηθείας. Αυτό και σε συνδυασμό με την εκπαίδευση που μας παρέχετε από την υπηρεσία κάθε χρόνο έχει καταστήσει το συμβασιούχο πυροσβέστη έμπειρο και εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ και με τα 4.200 περίπου κενά του Π.Σ. «ανάγκασε» ουσιαστικά τον προηγούμενο υπουργό Προ.Πο. να παραδεχθεί δημόσια ότι «οι συμβασιούχοι πυροσβέστες ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΟ Π.Σ.». Δυστυχώς όμως όλα αυτά τα χρόνια η πολιτεία δεν έσκυψε ουσιαστικά στο πρόβλημά μας που δεν είναι άλλο από την εργασιακή μας αποκατάσταση. Κάθε χρόνο ο εκάστοτε υπουργός μας «μονιμοποιεί» στα λόγια. Φέτος για πρώτη ομολογουμένως φορά το υπουργείο Προ.Πο. δημιούργησε μια ομάδα εργασία αποτελούμενη από τον συνδικαλιστικό μας φορέα και άλλα υπουργεία ώστε να δει πια είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση για τον κλάδο μας. Η λύση η οποία προτάθηκε ήταν η εργασιακή αποκατάσταση στο Π.Σ. διότι:
«α. Θα καλυφθούν πάγιες και επιτακτικές ανάγκες του Π.Σ.
β. Δεν θα χρειάζεται πλέον να προσλαμβάνονται νέοι εποχικοί πυροσβέστες και έτσι δεν θα δημιουργηθεί στο μέλλον νέα γενιά εποχικών.
γ. Δεν προκαλείται ιδιαίτερο κόστος, δεδομένου ότι είναι μικρό το επιπλέον κόστος της μονιμοποίησης (το κόστος της πρόσληψης ενός ιδιώτη ως πυροσβέστη, αντιστοιχεί στο κόστος της μονιμοποίησης τεσσάρων εποχικών πυροσβεστών, όπως προκύπτει από τα οικονομικά στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της Ομάδας Εργασίας από το Π.Σ.»
Όπως λοιπός φαίνεται από το πόρισμα μόνο οφέλη μπορεί να αποκομίσει η πολιτεία από την εργασιακή αποκατάσταση των συμβασιούχων πυροσβεστών. Δυστυχώς όμως και πάλι «κάποιοι» εντός και εκτός υπουργείου δεν θέλουν να δοθεί οριστική λύση βάζοντας «όρους» και «προδιαγραφές» ακόμα και σε επικειμένη ρύθμιση που προωθείτε από το υπ. Προ.Πο.
Χρυσανθοπούλου Πελαγία
Γραμματέας Σωματείου Συμβασιούχων Πυροσβεστών Ν. Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου